W tym tygodniu na jodze wciąż czytamy bajki terapeutyczne Jorge Bucaya.

Z całego tygodnia pełnego grup, jogi w różnych miejscach oraz piątkowych poruszających warsztatów na Sroczej zostało we mnie dużo ważnych herstorii. Oraz ta od Jorge.

Kura i kaczątka.

Opowieść jakich wiele. Kaczka zniosła cztery jaja, lis zjadł kaczkę ale jaja zostawił. Jajkami zaopiekowała się pani kura, która je starannie wysiedziała a świeżo wyklute kaczątka wzięły ją za swoją mamę. Wszystko szło dobrze do momentu kiedy kaczątka wskoczyły do jeziora w którym oczywiście zaczęły radośnie pływać i nurkować. Zrozpaczona kura szalała z niepokoju na brzegu. I wtedy (jak to w życiu bywa) przyszedł pan kogut.

Kogut wydał osąd: Młodym nie można ufać. Są nierozważni.

Na co zareagowała jedna z kaczuszek: Nie czyńcie nas winnymi za wasze własne ograniczenia.

Czy kura się myliła?

Nie osądzajmy też koguta. Nie wierzmy przemądrzałym kaczkom.

Każdy przecież patrzy na rzeczywistość z własnego punktu widzenia.
Czy mój punkt widzenia kryje w sobie jedyną prawdę?

I cudowne podsumowanie Jorge: Głuchemu zawsze się wydaje, że ci, co tańczą, są szaleni.

Ćwiczę się w nieocenianiu. (Idzie mi różnie)
A przecież oceniam również siebie. Niezwykle surowo.

Dobrze mi wierzyć, że w ogólnym rozrachunku liczy się bliskość.
Ciepło. Zrozumienie. Również w stosunku do siebie.

W wieczornej Biedronce przeglądam książkę Justyny Kopińskiej. Otwieram na przypadkowej stronie:

,,Zdanie konduktora: „Bo co mi szkodzi. Dla ludzi jest ważne, by imponować innym” oraz wypowiedź bohatera filmu: „Zamiast prawić nam morały, spójrz na nas ze współczuciem.
Wszyscy stoimy na krawędzi rozpaczy. Możemy tylko dotrzymywać sobie towarzystwa i się zabawiać” mogą być odpowiedzią na to, jak ‒ choć przez chwilę ‒ zobaczyć „wielkie piękno”.

Zobaczyć Wielkie Piękno!

Pozwól, że Ci opowiem. Bajki, które nauczyły mnie żyć, Jorge Bucay.

Fotka Marta Sobala z warsztatów we Wrocławiu jakiś czas temu.