O życiu

Mrs.America!

Maj 2020 r.

Naczelna antyfeministka Ameryki, Phyllis Schlafly prezentuje się jako jedna z idealnych żon przed zgromadzoną licznie widownią mężów. Prezentuje się w kostiumie kąpielowym. Patriotycznym kostiumie kąpielowym, bo jej mąż jest jednym z ważniejszych darczyńców i znanym prawnikiem. Ach! Wygląda świetnie (pięćdziesięciolatka i matka szóstki dzieci), ach wygląda nieziemsko. Mąż jest zadowolony. Inni mężowie zazdroszczą.

O książkach

Co to za książka jest...!

Maj 2020 r.

Czy wiedziałyście o tym, że Chinki tysiąc lat temu pisały listy własnym pismem, które wynalazły, ponieważ nie mogły chodzić do szkoły jak ich bracia. Nazwały je ,,pismem kobiecym”. Listy pisały do siebie nawzajem bardzo otwarcie buntując się przeciw ograniczeniom, którym podlegały. Niektóre kobiety kazały się nawet pochować wraz ze swoimi listami przyjaźni, tak ważne dla nich były.

O życiu

Przemijamy! Ale za to w pięknym stylu...

Maj 2020 r.

Rano czytałam o Emily Dickinson. Emily urodziła się w 1830. Miała płomienne rude włosy i przez ostatnich dwadzieścia lat życia nie wychodziła z domu. Podobno przeżyła ciężki miłosny zawód. Za jej życia ukazało się tylko kilka wierszy, za to po jej śmierci znaleziono 1775 utworów związanych w zeszyciki i schowanych w zamykanym na klucz kuferku.No właśnie, Emily urodziła się w 1830 ale jej wiersze są zadziwiająco współczesne.

O życiu

Róbmy rewolucję, nie tylko obiad...

Maj 2020 r.

Justyna Kopińska w jednym ze swoich felietonów pisze, że żyjemy w świecie, w którym wiele osób chce nas sprowadzić do parteru ale ważne jest to aby mimo różnychprzeciwności wytrwale naciskać przycisk ,,w górę”.

O życiu

Powiedz co zamierzasz wreszcie zrobić z twoim jedynym i zwariowanym życiem?

Maj 2020 r.

Ale teraz jeszcze pachnie bez. Siedzę na schodkach w różowych butach, które kompletnie nie pasują na ciężkie czasy.

O życiu

Koronamigawki…

Kwiecień 2020 r.

Moja ulubiona Scena z Opowieści podręcznej to ta w której główna bohaterka-Podręczna wspominając dawne czasy, mówi że zmiany zawsze następują powoli - po cichu zmieniają konstytucję i straszą terroryzmem a potem jest już za późno. (Jeszcze się cieszysz, pijesz z przyjaciółką i śmiejesz perliście ale nagle okazuje się, że Twoja karta płatnicza już nie działa, nie możesz nią zapłacić, bo jesteś kobietą ale powoli przyzwyczajasz się i do innych rzeczy).

O książkach

O sile i drodze...

Kwiecień 2020 r.

Postanowiłam więc wmówić sobie coś innego, niż zwykle opowiada się kobietom. Zadecydowałam, że jestem bezpieczna. Jestem silna. Jestem dzielna. Nic mnie nie pokona. Upieranie się przy tej wersji było trochę jak pranie mózgu, ale na ogół przynosiło dobry rezultat.

O życiu

Robię ile mogę...

Kwiecień 2020 r.

W tym tygodniu na jodze przeczytałam Wam naprawdę inspirujący wywiad z Wojciechem Eichelbergerem.,,Dlatego w kłopotliwych sytuacjach zamiast marzyć, wybieram działanie i zazwyczaj tę trudniejszą opcję.” (W.E.)

O życiu

Moja herstoria...

Kwiecień 2020 r.

Nie poddajemy się!#antygodekgliwice

O życiu

I naprawdę pod tą maseczką się uśmiecham...

Kwiecień 2020 r.

Od dwudziestu minut próbuję zrobić sobie zgrabne selfie w maseczce, którą specjalnie dla mnie tak pięknie pomalowała moja przyjaciółka (czy ja w ogóle dobrze ubrałam maseczkę i nos jest tam gdzie być powinien?).

HerStorie

Herstoria czasów kwarantanny1 Magda

Kwiecień 2020 r.

Tą herstorię czasów kwarantanny, która otwiera cykl, pozwalam sobie opatrzyć komentarzem a potem zacytować w oryginale.Moja ulubiona afroamerykańska aktywistka, poetka, wojowniczka Audre Lorde w genialnej ,,Siostrze Outsiderce” pisze:,,Kiedy mówimy to boimy się, że nasze słowa nie będą usłyszane lub dobrze przyjęte.Jednak kiedy jesteśmy cicho, to też się boimy.Dlatego właśnie lepiej jest mówić. Mówienie przynosi mi przede wszystkim korzyść.”

HerStorie

Zbieram herstorie czasów kwarantanny...

Kwiecień 2020 r.

Trudno się pisze w pierwszej osobie o rozstaniu. O rozczarowaniu. O swoim bólu. O strachu, który przychodzi nad ranem. Bliska mi osoba cierpi na nerwicę natręctw (czy bardziej niż inni boi się zarażenia?). To tak jakby narrator nadawał temu co czujemy większą wagę. Usprawiedliwiał. Bronił przed śmiesznością wynikłą z nadmiernej emocjonalności. Albo co gorsza z egzaltacji.