Za furtką stoi starszy pan. Nie widzę połowy twarzy, bo zasłania ją maseczka. Nie widzę czy się uśmiecha czy wręcz przeciwnie. Ale wychodzę. Niechętnie.Deszcz ścieka mi po plecach, wracam i narzucam niedbale zielony sweterek.

Mocne trzy herstorie. Również o dawaniu kobietom głosu i prawa do opowiadania o tym, co je podnieca i ekscytuje. Ale to jest też ważny głos w debacie nad tym dlaczego jesteśmy skłonne/skłonni bardziej uwierzyć przystojnemu nauczycielowi (żona, dwójka dzieci i domek na przedmieściach oraz szeroki uśmiech) niż nastolatce z trudnego domu.

A ja oglądam książkę Maliny Michalskiej o jodze. Książka ma pożółkłe strony i czarno - białe ilustracje. Wrześniowe promienie słońca padają na moją twarz.

Wysyłam właśnie ostatnie materiały do mojej długo wyczekiwanej i wymarzonej książki. Książka ukaże się w listopadzie. W tym przypadku koniec może okazać się niezłym początkiem (i chociaż życie przynosi mi kolejne ,,końce’’ niezłomnie jak Kapitan Waterhouse nie poddaję się i marzę…)

Na stacji benzynowej pod Częstochową w nocy trwa nerwowa krzątanina. Ktoś niesie ostrożnie kawę komuś bardzo bliskiemu, kolejka do toalety wydłuża się a pani w zielonym szalu niewzruszenie maluje usta na różowo.

Wieś Beniowa już dawno nie istnieje. W 1946 komuniści wysiedli ostatnich mieszkańców. Ale obok rośnie stara przeszło 200 letnia lipa. Stoi niewzruszona i na pewno pamięta życie wsi - starą cerkiew, tartak, hutę szkła. Pamięta pewnie jeszcze dużo więcej...

Janina urodziła się w 1933 roku w Warszawie. Kiedy miała jedenaście lat wybuchło powstanie. 1 sierpnia poszła do koleżanki na Starówkę ale nie mogła już wrócić do domu. (Powstanie bardzo w niej ,,siedziało”, co roku pierwszego sierpnia jeździła do Warszawy na Apel Powstańczy). W 1939 roku, zimą ojciec Janiny wyszedł z domu i zaginął. Dopiero córka pani Czaplowej ustaliła, że zginął zaraz na początku wojny. Janina była jedynym dzieckiem. Po upadku powstania została wraz z ocalałą ludnością cywilną wywieziona do Pruszkowa. Dziewczynka pamiętała jednak słowa mamy – kiedy skończy się wojenna zawierucha czekajmy na siebie w Łowiczu (tam rodzina przed wojną spędzała wakacje). Udało się! Mama z córką szczęśliwie się odnalazły!

Zachowało się też zdjęcie Heleny z 1941 roku ze szpitala w którym leżała po operacji wyrostka. Helena jest już wtedy nastolatką, wygląda prawie tak jak moja nastoletnia córka - dumne i trochę zbuntowane spojrzenie.

To, że jesteś joginką nie oznacza, że w trybie idealnym zen przyglądasz się z łagodnym uśmiechem światu. Bycie joginką nie odcina mnie od wkurwu, rozpaczy i zwątpienia.

W 2002 roku przed kolejnymi wyborami pani Jola postanowiła, że jej Komitet Wyborczy będzie się składał z samych kobiet. ,,Postanowiłam promować kobiety, bo jest im trudniej – boją się poddawać weryfikacji, musza godzić zajęcia domowe z zawodowymi.”

,,Mnie na przykład, zanim po trzydziestce zaczęłam być rozpoznawalna jako feministka, nazywano często ładną dziewczyną (…) Nie tylko bardziej niż kiedykolwiek wcześniej opisywano mnie z perspektywy mojego wyglądu, ale powiedziano mi także, że to, jak wyglądam, jest jedynym powodem dla którego ktokolwiek zwraca na mnie uwagę.” Gloria Steinmen

Po filmie ,,Siłaczki" (dokument o pierwszych polskich sufrażystkach, które walczyły o prawa kobiet na przełomie XIX i XX wieku) starsza pani, która prawie zawsze przychodzi na nasze Kino Kobiet z Pyskowic, wzruszona bardzo powiedziała, że nie wolno zapominać o kobietach, które były przed nami.Cały czas musimy podtrzymywać ten ogień!