Kiedy jechałam dziś na nasze Kino Kobiet to słońce zachodziło na różowo, co podobno zwiastuje wiatr.

W taki właśnie sobotni wieczór oglądałyśmy film ,,Żona" w reż. Bjorn Runge

,,Na pierwszy rzut oka Joan (Glenn Close) i Joe (Jonathan Pryce) Castlemanowie są małżeństwem idealnym. Blisko 40 lat stażu, dwoje dojrzałych dzieci, między nimi ciepło, miłość i wzajemny szacunek. On właśnie odwiedza Sztokholm, by odebrać Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury. Ona wiernie mu towarzyszy. Gdy jednak zamykają się drzwi do ich hotelowej sypialni, okazuje się, że Joan i Joe nie tylko świetnie się rozumieją. Razem potrafią również świetnie kłamać...” (https://film.interia.pl/raporty/raport-oscary2019/recenzje/news-zona-recenzja-za-zamknietymi-drzwiami,nId,2627059)

Film opowiada równolegle dwie historie.
Rok 1993 - rodzina Castelmanów szykuje się do odbioru Nagrody Nobla przez Joega ale też cofamy się do lat pięćdziesiątych kiedy to Joanny próbuje zostać pisarką. Niestety żaden wydawca nie chce wtedy wyłożyć pieniędzy na książkę, której autorką jest kobieta.
Wracamy do lat dziewięćdziesiątych – patriarchat ma się wciąż dobrze. Nagrodzeni Nobliści to wzajemne kółko adoracji czyli wiekowi, brodaci mężczyźni o miłym uosobieniu i inteligentnych oczach.

…

Po filmie podeszła do mnie kobieta. Dojrzała ale zwróciłam uwagę na młodzieńczy błysk w jej oczach.

Od lat pracuje w branży motoryzacyjnej. Sprzedaje samochody. Jest ciężko, bo kompletnie nie pasuje do stereotypu pracownika w tej branży, a dodatkowo jeszcze nie ma prawa jazdy. Ale to właśnie ona osiąga największe sukcesy sprzedażowe.

Na koniec swojej opowieści dodała:
- Dziękuję, że jest pani naszą pyskowicką feministką. (Uśmiechnęłam się wewnętrznie).

Choć tak naprawdę to oglądając film ,,Żona’’ już po raz drugi zwróciłam uwagę na inny aspekt. Bo to jest film bardzo wielopłaszczyznowy. I wcale ta opowieść nie jest czarno-biała…

Dziękuję za Waszą obecność i za bycie razem.

Kino Kobiet z Pyskowic razem z Beata Antosik.