Mówią nam, że musimy znaleźć drugą połówkę. (Tak jakbyśmy były niepełne). Mieć zawsze orgazm. Być zawsze matkami. Itd itd A przecież można inaczej…

Autorką projektu jest wspaniała Iwona Demko a Jej Clitoris podróżuje od dwóch lat po Polsce. Jest ciągle w drodze. Mój dom był domem nr 39 ale najpiękniejsze chwile przeżyłyśmy na jodze rozmawiając o przyjemności! To było przyjemne i radosne doświadczenie! Dziś Clitoris jest już w innym domu...

Otwieram oczy. Czy większość populacji mieści się w tej normalności i o jakich cechach tak naprawdę mówimy. Skąd się bierze cierpienie? I co to znaczy być osobą lękową, DDA, narcystyczną i inną diagnozą? I czy to czasem nie jest pewną częścią doświadczenia nas wszystkich?

Piękny warsztat terapeutyczny w Alicante. Doswiadczenie samotności. Praca psychoterapeutyczna z klientami z różnych generacji.#życie#jest#piękne

Autorką projektu jest wspaniała Iwona Demko a Jej Clitoris podróżuje od dwóch lat po Polsce. Jest ciągle w drodze. Mój dom będzie domem nr 39 ale zamierzam ją zabrać na jogę i pokazać innym Kobietom.

W tym tygodniu na jodze czytam Kobietom moją ulubioną poetkę.

Proszę Państwa! Tabliczka już wisi! #psychoterapia #gestalt #pyskowice #gabinet

Trening z Agnieszką Nawrot to cudowne doświadczenie. Jestem niesamowicie wzruszona i wdzięczna. Podobno Indianie mówią, że najdłuższa droga jaką mamy przejść to ta z głowy do serca. Czuję, że jestem na dobrej drodze i z radością patrzę w przyszłość.

Twierdził, że kobiety były źródłem jego inspiracji i siły. Z tych, które odegrały w jego życiu największą rolę, dwie odebrały sobie życie, dwie inne popadły w obłęd a jedna zmarłą z wycieńczenia po czterech latach związku z artystą (z przewodnika po wystawie).

Było nas - Kobiet wczoraj bardzo dużo. Mimo, że widziałam ten film już kolejny raz to byłam poruszona podobnie, jak za pierwszym razem. A może nawet bardziej, bo oglądałam film nie sama a we wspólnocie Kobiet.

Myśl, że możemy po sobie coś zostawić, nawet bezwiednie, daje sugestywną odpowiedź tym, którzy twierdzą, że skończoność i przemijalność życia odbierają mu sens.

Za głupców, co mają marzenia. Jakkolwiek szalone by nie były. Za serca, co się łamią. Za bałagan, który czynimy.

Dopiero gdy popatrzymy na siebie jak na pełny obraz, zobaczymy, że nic w nim nie jest przypadkowe. Opuchnięte nogi…Co one dźwigają? Oponka na brzuchu…Przed czym ma ochronić? Tu wszystko ma sens i prowadzi pamięcią do spraw, miejsc, ludzi, o których- być może - myślimy, że już zapomniałyśmy. Nasze ciała mówią.