Na wyspie Pingelap na Oceanie Spokojnym (1,8km kw/250 mieszkańców) nawet świnie są czarno-białe, jakby stworzono je specjalnie dla 75 mieszkańców wyspy, którzy nie widzą kolorów. Stało się to za sprawą drobnej mutacji na chromosomie numer osiem oraz tajfunu Liengkieki, który spustoszył tę ziemię przed wiekami. Dziś część mieszkańców wyspy zupełnie nie rozróżnia kolorów. Ani ognistej purpury zachodów słońca, ani błękitu oceanu, ani jaskrawej żółci dojrzałego owocu papai, ani ciężkiej, nieblednącej zieleni gęstej dżungli drzew chlebowych. Ich świat jest wprawdzie szary, ale za to-jak podkreślają – potrafią zobaczyć rzeczy niewidoczne dla pozostałych, niewiarygodną różnorodność jasności i odcieni. (Atlas wysp odległych, Judith Schalansky).
…

Bogactwo smaków i zapachów…
…

Jestem w fejsbukowej grupie ludzi z całego świata, którzy kilka miesięcy po przechorowaniu zaczęli czuć inaczej.

Parosmia. (Nigdy wcześniej nie słyszałam tej nazwy).

Kawa, wino, kosmetyki. Poruszamy się w świecie zadziwiających skojarzeń zpachych. Kawa pachnie cebulą. Wino mydłem. Mydło…
(Tworzę własne zbiory zapachowe. W jednym zbiorze znajdują się - płyn do spryskiwaczy, ulubione kiedyś perfumy, wino verde zielone).

…

,,Mieszkańcy wyspy Pingelap chodzą ze spuszczona głową, stale mrużą oczy, drżą im powieki, które też zaciskają – stąd zmarszczki wokół nosa. Unikają światł dziennego i dopiero w ciemności odzyskują pewność siebie.”

…

O prawdziwym zapachu kawy. Kwiatów. Wiosny. Deszczu, mogę tylko pomarzyć – pisze do mnie znajoma kobieta.
…

Na szczęście ludzie mówią, że to minie.

,,Nic ich tak nie złości jak głupie gadanie o przepychu kolorów, które według nich odwracają tylko uwagę od tego, co istotne:bogactwa kształtów i odcieni, struktur i kontrastów.”

PS wieczorem na Sroczej próbuję poczuć maj. Śpiewają nocne skowronki. (Maj o zapachu roku 2021 jest pomimo wszystko cudowny, jak to maj)