,,Środek też ma swój środek.
Chcę dojść do środka tego środka.
Środek tego środka
też ma swój śroek.
Chcę dojść
do środka wszystkich środków.”

Tak pisze moja ulubiona poetka.

A ja oglądam książkę Maliny Michalskiej o jodze.
Książka ma pożółkłe strony i czarno - białe ilustracje.
Wrześniowe promienie słońca padają na moją twarz.

Malina Michalska z zawodu była tancerka. W roku 1957 założyła w Warszawie eksperymentalne studium gimnastyki tanecznej, którego celem była pomoc ludziom w utrzymaniu zdrowia, młodości i dobrego samopoczucia.
Po zapoznaniu się z systemem jogi Malina Michalska wprowadziła - jako podstawowy element na swoich kursach - ćwiczenia hatha-jogi.
(Czytam we wstępie.)

Jej uczennicą była też podobno poetka Anna Świrszczyńska.

Na ilustracjach widzę szczupłą kobietę trwająca w tych wszystkich asanach, ubraną w staromodne body gimnastyczne. I pani Malina pisze z wielkim zaangażowaniem o pozycjach jogowskich (dziś chyba powiemy - jogowych). Ale przecież nie ma to większego znaczenia jak je nazwiemy i to, że dziś praktykujemy w leginsach w kwiaty.

,,Gdzie jest oś koła,
gdzie jest pestka owocu,
gdzie jest język uwagi,
gdzie jest sedno.
Muszę dojść do najbardziej
środkowego miejsca
w raju środka,
w niebie środka,
w kulistym bogu środka,
w bogu środka okrągłym
jak pępek”. (Dążenie do środka, Anna Świrszczyńska)