Nie piszę do Was z Zanzibaru ani z innej słonecznej plaży.

Jestem bardzo tutaj. Jutro (a w zasadzie to już dziś) jadę z grupą kobiet do Kominkowa.

Teraz trwa pełnia. Na jodze w tym tygodniu czytałyśmy o Czerwonych trzewiczkach z Biegnącej z wilkami i o tym, że każde niepowodzenie to wielki nauczyciel, lepszy niż sukces.

Opowiadacie mi po jodze o swoich trudnościach. Kryzysach. Depresji.
Braku słońca.
Lęku.

Grażyna Plebanek w https://allegro.pl/.../anty-romantika-30-moc-palaca... mówi o postaci w polskiej literaturze, która stanowi kwintesencję niezależnej kobiecości. Kobiecości, która słyszy własny głos i nie boi się go wyrażać. Nie podpina się pod głos zbiorowy, nie mówi o prawach kobiet. Czuje siebie, swoje potrzeby, fizyczne, psychiczne, emocjonalne – i stara się je realizować. Nie jest typem wojowniczki, nie przejmuje cech męskich, żeby wygrać. Właściwie nie walczy, po prostu jest, silna swoim byciem. (Cytuję za opisem podcastu)

Jagna z Chłopów Reymonta. Opowieść o kobiecie z krwi i kości. Porywająca opowieść. Polecam podcast.

O byciu kobietą niezależną mogłabym napisać miliony słów.

Słyszę również od Was jak trudno jest odejść od mężczyzny, którego się nie kocha. O strachu, że samej sobie nie poradzisz.

Na pewno jeszcze trudniej jest odejść z przemocowego związku. Bycie współczesną Jagną wcale nie jest proste.

Pomimo tych wszystkich trudności wierzę, że próbowanie i podejmowanie ryzyka jest lepsze niż niepróbowanie i niepodejmowanie ryzyka. Życie w pełni jest lepsze.

,,Przyjmuję także, że magia i iluzja, choć mogą być bogate i kuszące, ostatecznie osłabiają ludzkiego ducha. I serio traktuję słowa Thomasa Hardy’ego: Jeżeli jest jakaś droga ku Lepszemu, to wymaga ona bezwzględnie dokładnego przyjrzenia się Najgorszemu.” (Yalom, Kat miłości)

Podobno jutro ma spaść śnieg. Księżyc w pełni świeci gdzieś ponad chmurami.

Ta fotka ma prawie rok, bardzo ją lubię .