Wystawiam twarz do słońca. Upajający zapach ogniska, kroki mrówek, ćwierki przeróżne.

Tydzień za mną. Tydzień przede mną. Dwa gabinety. Jogi. Niezaliczona ilość rozmów i poruszeń.

Podobno pojawiają się znaki, że przyjdzie wojna.
Wiosna już przyszła.

Obudził się trzmiel i krąży mi nad głową. To wszystko co tam rozmywa się wobec tego co TUTAJ.

Ulubiony Człowiek. I najlepszy Pies.

Przypominają mi się słowa wyczytane z jakiejś książki Yaloma:

,,Wiem, że każdy z nas jest okrętem w ciemności i
Każdy jest okrętem samotnym, ale to wielka ulga widzieć migające światła okrętów, które przepływają w pobliżu.”

To wielka ulga...