Aż po horyzont pada deszcz.
Gramy na bębnach.
Drżą szklanki.
Ziemia drży.
(Tylko kot przechadza się obojętnie).
A potem Anka mówi, że to jest rytm naszego serca.
Ten rytm się niesie ponad Sroczą Górę.
(Oczy robią się mokre ze wzruszenia).

...

Z Sopatowca przywiozłam najnowszą książkę Gosi. Jej tytuł brzmi następująco: Bynajmniej nie o strapieniu.
Niech oczy
nam się szklą
do życia.
(Pisze Gosia).
...

W tym tygodniu stałyśmy na Placu Doncaster. A potem solidarnie pod komendą. To wszystko w deszczu. I dwa razy zaczynałyśmy Klub Książki Kobiecej aż w końcu udało się. (Ten rytm zamienia się w dźwięk padającego wciąż deszczu. Rytm bębnów. Rytm naszego serca. Deszcz.)

...

Zmęczona odwracam kartki w książce Gosi:
od zawsze żyjemy dziś
pięć tysiącleci chwil
człowiek właśnie to powinien robić
żyć.

Ps to życie wybija ten rytm.