Nie wyrywamy chwastów, tylko po to, żeby potem za nimi tęsknić. (Sen Bazuro, Michael James Wong)

Tymi słowami zakończyliśmy w niedzielę trening terapeutyczny pracy przez ciało.

Myślę o tych słowach. Wracają do mnie w tym tygodniu nieustannie.

Opowiadam Wam o nich na jodze. I często na Waszych twarzach widzę zrozumienie. Te wszystkie straty. Rozstania. Których doświadczyłyśmy.
Ty. Ja.

Rozpamiętywane od nowa i od nowa?

,,W obliczu znaczącej transformacji nie ma sensu rozpamiętywać straty, bo to nie pomaga nam żyć tu i teraz. Z tego co zostało budujmy coś nowego.”

Za każdym razem kiedy dziękuje Wam i sobie za praktykę czuję wzruszenie.

Z wydechem podziękuj sobie za praktykę.
Niech umysł pokłoni się sercu.
Namaste.

Jadąc dziś na jogę do Rudy Śląskiej widziałam na niebie niezwykłe zbliżenie. Wenus i Jowisz. (A planety szaleją szaleją.)

Cały ten tydzień poruszam się tanecznym krokiem. Na jodze też tańczymy. Miednica. Biodra. Dużo muzyki.

Co Cię w życiu czeka?
Czeka Cię to po co sięgniesz.