,,Według badań WHO Polki zajmują pierwszą pozycję wśród nastolatek z 42 europejskich krajów, jeśli chodzi o negatywną ocenę swojego wyglądu." Natomiast z badań TNS OBOP wynika, że ponad 80 procent kobiet z wyższym wykształceniem poddałoby się operacji plastycznej, gdyby mogło. Cytuję za ,,Seksuolożki. Sekrety gabinetów." Marta Szarejko.

Dziwne wybory były łatwiejsze dla mężczyzn, których większość i tak znalazłaby sobie żony. W drugą stronę to nie działa.

Ile nazwisk sławnych i pięknych kobiet potrafi wymienić Twoja córka? A ile nazwisk kobiet mądrych, mających wielkie osiągnięcia i wpływ na dzieje ludzkości? - pyta w jednym ze swoich felietonów Paulina Młynarska.

To na pewno wydarzyło się pod wpływem jednego z Opowiadań Bizarnych Olgi Tokarczuk, które czytałam moim joginkom na jodze.

Wojna to jest męska sprawa. Historie wojen i konfliktów oglądamy zazwyczaj przecież z męskiej perspektywy. Braterstwo broni i ,,za mundurem panny sznurem’’.

Audre Lorde moja ulubiona czarna i gniewna feministka (poetka i lesbijka) pisze, że ,,gdy z konieczności uświadomiłam sobie własną śmiertelność to okazało się, że najbardziej żałuję milczenia”I że milczeń, które trzeba przerwać jest tak wiele. (Źródło: Audre Lorde, Siostra Outsiderką)

Mama mojego taty pochodziła z Sosnowca. Jako młoda dziewczyna pojechała do pracy do Niemiec. Rodzina babci była bardzo biedna. Kiedy wróciła wydano ją szybko za mąż.Mój dziadek był kowalem.

Na wsi gdzie spędzałam wakacje jako mała dziewczynka ludzie też szeptali. Ksiądz był młody i bardzo przystojny.

Pod koniec podstawówki dość burzliwie przechodziłam nastolatkowe konflikty między dziewczynkami. Zaprzyjaźniałam się oczywiście na śmierć i życie, a zmianę obiektu u mojej aktualnej przyjaciółki traktowałam tragicznie czyli jak koniec wszystkich końców świata.

Mój iPhone pokazuje mi, że w stolicy Grenlandii Nuuk jest teraz temperatura -4 stopnie a w Workucie zero.

Jest gruba jak świnia. Spasła się. Jak cię widza tak cię piszą. Mężczyźni to wolą blondynki. Ja bym nigdy! A ja zawsze!

Z hukiem upuszczam filiżankę z kawą. Albo długopis. Drżą mi ręce. Gubię wątki i tracę głos.(Jeszcze kilka lat temu tuż przed publicznym wystąpieniem włączała mi się taka myśl.) Na szczęście w prawdziwym życiu (czyli poza moimi wyimaginowanymi lękami) zabieram głos w sytuacjach bardzo mi przyjaznych.Często wśród życzliwych kobiet.Na jodze, na warsztatach, w naszym klubie książki.

Po zmroku kobiety nepalskie nie powinny wychodzić z domu więc spotkanie i rozmowa z nimi była bardzo utrudniona - mówi Iwona Szelezińska, autorka książki ,,Kopnij piłkę ponad chmury” (reportaże z Nepalu).