Czy siedzimy w formalnej medytacji, czy też praktykujemy asany lub utknęliśmy w korku, dobrze jest sobie przypomnieć, gdzie tak naprawdę jesteśmy. Dzięki wdechom i wydechom uczymy się skupiac uwagę na tym, co się dzieje w cyklu każdego oddechu. I na niczym innym. Oddech jest jednym z niewielu pewników życia.

Tym wierszem Mary Oliver zaczynam zazwyczaj Silną i inne wyjazdy warsztatowe dla Kobiet. W tym roku jedna z uczestniczek powiedziała, że dopiero teraz po latach wspólnych wyjazdów rozumie ten wiersz. Tak, ja też z każdym rokiem rozumiem go inaczej. Pełniej?

Jestem tu z grupą Kobiet. Jak co roku. Dużo jogi, rozmów, śmiechu, czasem wzruszeń, dobrych książek, jeziora i oddechu.

Głos i twarz taty, mocny uścisk, ulga i wzajemne zrozumienie się w lęku były natomiast wszystkim, czego w tamtym momencie potrzebowałam. Mój tato znalazł mnie i przytulił - zalęknioną, we łzach, zasmarkaną i w samym dole od kostiumu. Stawił się. Wystarczyło, że był. Po prostu był.

Wracając wśród sierpniowych pól myślę o tym czego się boję, o lękach moich bliskich ale też o tych o których słyszę od moich klientów w gabinecie.

Malując pragnę wyrazić siebie i swój zachwyt nad Wszechświatem, a także skierować Wasz wzrok na piękno Kosmosu, którego w codziennym zgiełku nie dostrzegamy.

Doprowadzenie do powstania takiego pingwina, wysiedzenie go, wyklucie, wyżywienie jest sprawą nieomal przekraczającą pingwinie siły!

,,Wykorzystując wieloletnie doświadczenie w pracy z ludźmi stworzyła Pani grupy, których uczestniczki otrzymują wsparcie na drodze do odnalezienia swojej wewnętrznej siły.''

Słońcu ani śmierci nie można patrzeć prosto w oczy. Czytam Yaloma ,,Leżąc na kozetce” powieść psychoterapeutyczną, która kupiłam dawno temu w zimnej wczesnowiosennej Polsce.

Dunaj tuż za miastem płynie szeroko. Znajdujemy miejsce tuż przy rzece. Bezkresne przestrzenie, komary, ptaki i wielka rzeka. Rzeka, która budzi respekt.

Tak naprawdę to nie wiem co czuje Baca. Nie wiem co czują mnisi wyśpiewujący swoje pieśni w tak obcym mi języku. Jak im jest w ich życiu?

Skała jest twarda. Mocna i wieczna. Natomiast woda jest miękka, płynna i zmienia kształty. Podobno kropla wody drąży skalę. Czy zatem to co miękkie i elastyczne jest silniejsze od tego co twarde i silne?

Dużo pytań. Nie ma odpowiedzi. Nie jestem przyzwyczajona do takiego stanu.,,W moim świecie” odpowiedzi są pożądane. Diagnoza. Leczenie. Wyrok. Albo szybkie rozwiązanie. Jesteś taka albo taka. Ja tak mam. Ty masz tak. Koniec i kropka.