San jest taki płytki. Pies chłodzi się w jego powolnym nurcie. Czuć, że żyję. Żyć pełnią. Takie proste i takie trudne.

Co sprawia, że po traumie niektórzy się podnoszą? Stają się mocniejsi w miejscu złamania? (To jest to co będzie mnie zajmować pewnie do końca mojego życia…)

Dziś pada deszcz, ogarniam zaległe sprawy, kot głośno mruczy, bez wciąż kwitnie, zieleń wylewa się z każdego zakątka i trochę jednak myślę o sztuce dobrego życia.

Z a c z n i j. Tak się czyści zatrutą rzekę. Jeśli się boisz niepowodzenia, zacznij mimo to, a jeśli nie można inaczej, to ponieś klęskę, pozbieraj się i zacznij od nowa.

O herstorii, o mojej pasji i pracy z kobietami. I o życiu. Posłuchajcie K3 czyli podcastu o dobrym życiu Dariusza Bugalskiego.

Normalne życie w cieniu innych murów. Ogrodzić się by za wiele nie widzieć. Na ile mogę odwrócić oczy? A może nawet zamknąć oczy? Zobojętnieć? Dbać tylko o swój ogródek?

50 róż i moje głębokie doświadczenie tego, że życie pomimo trudności i zmienności - jest piękne.

I to nie jest o zdobywaniu szczytów. Magicznych momentach, które odmieniają nasze życie. Obietnicach cudownego życia. I tego, że wszystko jest możliwe.

Kornel zmagający się ze stanami lękowymi, depresją i myślami samobójczymi - chłopak, którego w szpitalu psychiatrycznym wysłano na oddział dla młodych kobiet. (To tylko jeden z bohaterów Ciał obcych).

Żółty dom po lewej. Łatwo trafić. Drzwi otwiera mi kobieta o niezwykle ujmującym uśmiechu. Siwe kręcone włosy. I ten uśmiech. Nie jestem przyzwyczajona nie bywam w takich sytuacjach. (Mówi pani Elżbieta i tak rozpoczyna się nasza rozmowa.) Z zawodu jestem krawcową. Zwykłą krawcową. (Chwila ciszy) Szyję. Ale nie tak żeby projektować ale po prostu. Skrócić, przeszyć, zamek wszyć.

Fiński reżyser czule opowiada o romansie "zwyczajnych ludzi" – już nie najmłodszych, niezamożnych i z początku nie najszczęśliwszych.

Ludzie i żywy kontakt. Choć bywa trudno i bywa za dużo i nie mam ostatnio czasu na pisanie to czuję, że żyję.