W grudniu na jodze w ramach relaksu czytałyśmy cieszący się wielkim uznaniem bestseller z listy New York Timesa, doskonały esej nigeryjskiej pisarki Chimamandy Ngozi Adichie powstały na podstawie prelekcji z konferencji TED.,,Wszyscy powinniśmy być feministami”.

N. odezwała się do mnie na FB, pod jednym z moich postów.,,U nas gdy ktoś nie kocha drugiego człowieka – napisała - nie ma dzieci, psa, tylko siebie kocha, po prostu ( czasem całe życie, czasem przez jakąś chwilę tak jest) od razu jest "gorszy" i nie do końca akceptowany. No bo nie robi jak należy, nawet jeśli to jest jego prawda.’’

Mama mojego taty pochodziła z Sosnowca. Jako młoda dziewczyna pojechała do pracy do Niemiec. Rodzina babci była bardzo biedna. Kiedy wróciła wydano ją szybko za mąż.Mój dziadek był kowalem.

Audre Lorde, moja ulubiona afroamerykańska poetka i aktywistka. Lesbijka. Gniewna wojowniczka pisze:

Co może spotkać kobietę?Gwałt. Bo sama się prosiła. Łaziła po ciemnych uliczkach, głupia była albo niezbyt dobrze pilnowała swojego drinka przy barze. I za krótką spódniczkę miała.

Na wsi gdzie spędzałam wakacje jako mała dziewczynka ludzie też szeptali. Ksiądz był młody i bardzo przystojny.

Pod koniec podstawówki dość burzliwie przechodziłam nastolatkowe konflikty między dziewczynkami. Zaprzyjaźniałam się oczywiście na śmierć i życie, a zmianę obiektu u mojej aktualnej przyjaciółki traktowałam tragicznie czyli jak koniec wszystkich końców świata.

W noc po rozmowie z Agatą - doulą przyśnił mi się mój poród.Ja rodziłam ale też mnie rodzono. To był ciężki poród. Odarty z intymności. Byłam bardzo daleko od swojego ciała. Wczesna lata siedemdziesiąte. Migające światło jarzeniówki i blade lamperie na ścianach. Ból. Zimne i ostre narzędzia. Obudziłam się nagle cała zlana potem. (Bo jest we mnie mała dziewczynka urodzona w taki właśnie sposób. Dla kobiet w mojej rodzinie poród był traumą.Takie to były czasy.)

Mój iPhone pokazuje mi, że w stolicy Grenlandii Nuuk jest teraz temperatura -4 stopnie a w Workucie zero.

O Ince opowiedziała mi znajoma joginka. Rozmawiałyśmy długo przez telefon. O kobiecości, o sile kobiet (jak zawsze). Wcześniej Aneta napisała do mnie:„Kasiu czy wciąż szukasz bohaterek do swojej książki? Pytam, bo poruszyła mnie bardzo historia mojej uczennicy, ta historia mogłaby być wielką inspiracją dla kobiet a w szczególności dla młodych dziewczyn!”

Kiedy Małgorzata pisze na swoim facebookowym profilu o Wielkim Pochodzie Herstorycznym, który zorganizowała podczas IX Kongresu Kobiet w Poznaniu, to jeden z internautów pyta:- A co to u diaska jest ta herstoria?Ha! No właśnie!

Jest gruba jak świnia. Spasła się. Jak cię widza tak cię piszą. Mężczyźni to wolą blondynki. Ja bym nigdy! A ja zawsze!

Monika. Kobieta w drodze. Kiedy myślę o kobiecie, która szuka i nigdy w tym szukaniu nie ustaje, to od razu przychodzi mi na myśl Monika. Drobna, niska brunetka, o ciemnej karnacji, która wszędzie wygląda „jakby była nie stąd”. Kobieta w procesie. W drodze. W zmianie. Fotografka i prawniczka. Sportsmenka. Pani prokurator od trudnych dziecięcych spraw. Mama trójki dzieci. Trochę wiedźma, trochę czarownica o niezwykle przenikliwych obserwacjach. Wegetarianka od 20 lat. Feministka.